п.с. Јас лично не сум голем оптимист околу оваа фама. колку што прочитам на едно , каде вели за книгата:
„Приказната во „Мистергонија“ се движи околу семејството Милсон, кое има пет деца. Откако нивната куќа ќе изгори до темел, тие ќе бидат принудени да најдат засолниште кај нивниот мистериозен роднина Карлос, на периферијата на Лондон. Тој ќе ги прими во својот дом, но ќе им забрани да влегуваат во четвртата соба. Љубопитните деца ќе го прекршат правилото и ќе влезат во одајата. Таму ќе наидат на голема кристална топка што реагира на сончева светлина. Таа ќе ги повлече децата во себе и тие ќе се најдат во волшебната земја Мистергонија.“ -
Исто така неговиот ментор воедно му го пишува и предговорот и го велича својот young apprentice како Осмо Светско Чудо во Македонија:
Ментор на младиот Димковски е никој друг освен од наша страна обожуваниот Венко Андоновски. Па во продолжение можете да го прочитате предговорот на Мистергонија напишан од страна на Андоновски:
„Еве нов талент на македонското книжевно небо: тоа е младиот средношколец Милош Димковски, кој уште пред неколку години го испиша она што сега го држите во рака. Тоа е неговиот роман „Мистергонија”, дело кое го отсликува бурниот книжевен темперамент на младиот писател и го најавува како нова надеж на нашата проза. Тоа е надеж што треба да се негува, зашто какви се времињава - сè повеќе луѓе кои имаат книжевна дарба се откажуваат од пишувањето (како да е тоа штетна навика) и се свртуваат кон практичните и прагматични работи.
Книжевното деби на ова чудо од дете (додека неговите врсници уште не размислуваат за смислата на животот, тој на четиринаесет години напишал роман) го најавува него како прозаист со високо истенчено чувство за приказна, за сижетирање и композиција. Иако дејството на неговиот роман се одвива во утописки, фиктивен простор, односите меѓу ликовите се прецизно поставени, и што е најинтересно - психолошки нијансирани, како да станува збор за човек што го искусил животот во нијанси! Во секоја, а не само во нашата книжевност ретки се ваквите книжевни случаи на прерана книжевна и животна зрелост. Затоа, штета би било да се испушти од раце ваков книжевен талент; од тие причини, благодарност и до Министерството за култура на Република Македонија, кое го препозна форматот на младиот писател и го помогна издавањето на оваа книга.
Читателите ќе се убедат во моите пофалби, уште од првата страница: иако е тоа фикција во вистинската смисла на зборот, лесно се препознаваат цели рецитати од познати книжевни дела, но и цели ситуации од секојдневниот живот - љубов, натпревар, завист, борба, копнеж. Младиот Димковски суверено владее со своите ликови, покажува смисла за конфликт, заплет и расплет, смисла за селекција на битното од небитното и испуштање на небитното (елипси), смисла за поентирање и што е најважно за еден писател - смисла за поставување прашања на кои ни филозофите немаат конечни одговори. Неговиот стил е динамичен, темпераментен, видлив, и тоа е она што ми дава за право да го препознаам како надеж на идната македонска проза.
Кога сето тоа ќе се стави на кантарот на книжевната критика, се добива комплетна прозна фактура, која иако е сè уште во развој (како младо вино кое уште врие) - гарантира бренд. Сè зависи, во овој случај (во тоа сум убеден) само од тоа дали младиот талент ќе продолжи да се занимава со тој неблагодарен занает - пишувањето, или не.“
Но ај да не звучам ко „лошиот чичко“ во целава оваа приказна, му пожелувам многу успех на младиот автор, и да дочекаме стрип верзија на неговите романи! 
|
